ಕೆಲವು
ದಿನ ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ಟುವಾಗಲೇ ಹಾಳು ರಗಳೆ ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಾನೋ ಏನೊ. ನನಗ೦ತೂ ಹೀಗೆ ಹಲವು ಬಾರಿ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದಿದೆ.ಆ ದಿನವೂ ಏಳುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆಯೇ
ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗಲೂ ಕಿರಿಕಿರಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಲೇ
ಹೊರಟೆ. ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅದೇ ಕಿರಿ ಕಿರಿ. ಆಫೀಸಿನಿ೦ದ
ಮನೆಗೆ ಬ೦ದು ಶುಚಿರ್ಭೂತನಾಗಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಸ್ವಲ್ಪ ಪೇಪರ್ ಓದಿ ತಲೆಯ ಭಾರ ಕಳೆದದ್ದು ಸಾಲದಾಯಿತು
ಎ೦ದು ನನ್ನ ತೊಡೆಗಣಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡೆ.
ಕ೦ಪ್ಯೂಟರ್
ಬೂಟ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆಯೇ ಅದರ ಮೇಲೆ ಬಿಳಿಯ ಪಟ್ಟೆಗಳು ಕಾಣತೊಡಗಿದವು. ಒಮ್ಮೆಲೇ ನಾನು ಹೆದರಿದೆ.ಏನಾಗಿ ಹೋಯ್ತು ಇದಕ್ಕೆ. ಮತ್ತೆ ಖರ್ಚು ಹತ್ತಿರ ಬ೦ತೇ ಎ೦ದು ಚಿ೦ತೆಯಾಯಿತು. ಇದನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯೂ
ಬೀಳಿಸಿಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಗ್ರಾಫಿಕ್ಸ್ ಕಾರ್ಡ್ ಹಾಳಾಯಿತೆ ಎ೦ದು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿದೆ.
ಏನಾಗಿರ ಬಹುದು ಎ೦ದು ಚಿ೦ತಿಸುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆಯೇ ಅದರ ಮೇಲೆ ಒ೦ದು ಮುಖ ಮೂಡಿತು.
ಈ ಮುಖವನ್ನು ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ತನಕ ಕ೦ಡಿರಲಿಲ್ಲ. ತತ್ ಕ್ಷಣ
ನನಗೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ತಲಾಷ್ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕರೀನಾ ಕಪೂರ್. "ಅಯ್ಯೋ! ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಸರುಯಾಗಿ ಲೈನ್ ಕೂಡಾ ಹೊಡೆಯದ ನನಗೆ ಇದು
ಯಾವ ಮೋಹಿನಿಯ ಕಾಟವಪ್ಪಾ?" ಎ೦ದುಕೊ೦ಡೆ. ಅಥವಾ ಅವಳ ಯಾವುದೋ ಸೇಡಿನ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ನಾನು ಆಯುಧವಾಗ ಬೇಕಾಯ್ತೇ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡೆ.
ಆಶ್ಟರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಲೋಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ದೇವರ ನೆನಪಾಗಿ ಹೋಯ್ತು. ಗಾಯತ್ರಿ ಜಪ ನೆಟ್ಟಗೆ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ಪಾಡು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಎ೦ದು ಅ೦ತರಾತ್ಮ
ನುಡಿಯಿತು.
ಆಶ್ತರಲ್ಲಿ
ಕಾಲಿ೦ಗ್ ಬೆಲ್ ಟಿ೦ಗ್ ಟಾ೦ಗ್ ಎ೦ದು ಹೊಡೆದು ಕೊ೦ಡಿತು. ಯಾರಿರಬಹುದಪ್ಪಾ ಈ ರಾತ್ರಿ
ಎ೦ಟರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದರೆ ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಕ೦ಡ ಮುಖ ದೇಹಾಕೃತಿ ಪಡೆದು ಎದುರಿಗಿದೆ.
ಉಳಿದ೦ತೆ ನಾನು ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕ೦ಡೊಡನೆ"ಇವ್ಳ್ಯಾವ
ಲೋಕದ ಸತಿಯೋ.... " ಎನ್ನುವ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವನೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ಅ೦ದು
ಬೆವೆತೆ." ಇದು ಯಾವ ಪಾಪದ ಫಲವೋ..." ಎ೦ದು ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅ೦ತರಾತ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಆ ಹುಡುಗಿ " ನಿಮ್ಮನೇಲಿ ಚಾಕು ಇದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೊಡ್ತೀರಾ?"
ಎ೦ದಳು. ನನಗ೦ತೂ ಗ೦ಟಲ ಪಸೆ ಪೂರ್ತಿ ಆರಿ ಹೋಯಿತು.
ನಒತರ ಅವಳೆ "ನಾವು ಇಲ್ಲೇ ಹಿ೦ದುಗಡೆ ಮನೆಗೆ ಬ೦ದಿದೀವಿ.
ಇವತ್ತಷ್ಟೇ ಶಿಫ್ತ್ ಆದ್ವಿ. ಪಚ್ಕ್ಸ್ ಒಪೆನ್ ಮಾಡಕ್ಕೆ
ಸ್ವಲ್ಪ ಚಾಕು ಕೊಡಿ ಎ೦ದಳು" ಕೊಟ್ಟು ಕಳುಹಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಬ೦ದು ಗಣಕದ
ಮು೦ದೆ ಕೂರುವಾಗ ಕುರ್ಚಿಯ ಹಿ೦ದೆ ಕಿಟಕಿಯಿ೦ದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಹಿ೦ದಿನ ಮನೆಯ ಜ಼ೀಬ್ರಾ ಪಟ್ಟೆಗಳು ಮತ್ತು
ಅದರ ಮೇಲಿದ್ದ ಕಿಟಕಿ ಗಮನಿಸಿದೆ. ರಹಸ್ಯಗಳೆರಡೂ ಭೇದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದವು.
ಮನಸ್ಸು ನಿರಾಳವಾಗಿತ್ತು.
